Silversquare, een wit canvas voor kunstenaars

Vertel eens, wat doe je precies?
Toen ik coworker werd bij Silversquare, legde ik Axel het vuur aan de schenen over de esthetische vormgeving van de bureaus. Hij vroeg me wat ik zou doen mocht ik de architect geweest zijn van deze plek. Ik heb hem uitgelegd dat ik telkens met een andere kunstenaar zou werken, in plaats van met een bedrijf dat in elke ruimte dezelfde visuele identiteit creëert. Zodat specifieke kenmerken zich ontpoppen in een waaier aan benaderingen. Zodat elke ruimte haar headliner heeft ...

Maar, met kunstenaars werken is moeilijk toch?
Ten eerste kiezen we enkel kunstenaars met een leuke persoonlijkheid. Ten tweede werken kunstenaars vanuit hun overtuigingen en zijn ze er zeker van dat ze iets nuttigs doen om de wereld een stapje vooruit te helpen. Dat is een echte kracht. Wat me aanspreekt in kunstenaars is hun vrijheid van denken. We vinden telkens opnieuw het warm water uit, ja, da’s ingewikkeld. Maar het is heel belangrijk kunstenaars terug een plaats te geven. Tot 200 jaar geleden stonden ze centraal in de architectuur. Het is vreemd dat ze die plek kwijt zijn. Voor mij is dit dus een terugkeer naar het normale.

Wat gebeurt er nu concreet?
We zijn begonnen met Lionel Jadot, die SQ Delta ontwierp en de leden, investeerders en teams ervan wist te overtuigen dat zijn aanpak de juiste was. We boekten meteen resultaat: we behaalden de gewenste bezettingsgraad al een jaar vroeger dan voorzien. Het product spreekt aan en dit opende de deuren naar andere ruimtes. We kregen carte blanche om te innoveren en een sfeer te creëren die anders was.

Dus kunstenaars wanen zich geïmproviseerde architecten?
Nee, wij stellen richtlijnen op waarmee we de configuratie van een kantoorruimte reproduceren. Daarna kiezen we een kunstenaar en stellen we hem/haar voor aan het bestuur. We leren deze kunstenaar interieurontwerper te worden: hij/zij krijgt een opleiding in verlichting, de veiligheidsvoorschriften, het maken van prototypen met een schrijnwerker enz.
Sommigen vertellen een verhaal, anderen tekenen wat ze graag willen.
Daarna wijzen we de ‘werf’ toe aan een architectenbureau en wonen we de vergaderingen bij. Zo zijn we zeker dat het bureau niet morrelt aan de artistieke kwaliteit van het project.

Zijn jullie al met je kop tegen de muur gelopen?
We leggen heel ingewikkelde puzzels en leren gaandeweg bij. We maken de hele tijd fouten, nemen hier verantwoordelijkheid voor, zetten ze recht... of niet! Zo vervulde de receptie in Stefanie haar rol niet, dus hebben we die afgebroken en heropgebouwd in het centrum van de community. Vandaag is het een van de best functionerende recepties.
Aangezien er niets is gestandaardiseerd, moeten we telkens opnieuw het warm water uitvinden. Dit creëert veel spanningen en frustratie tijdens de ‘werf’, maar bizar genoeg zorgt dit achteraf ook voor veel trots. Van arbeiders tot investeerders, iedereen is trots op wat we samen bereiken.

Welke impact heeft deze artistieke benadering op de SQ-community?
We beseffen dat de leden ook trots zijn op hun bureaus. Ze nodigen er mensen uit en ze stralen een bepaald elan uit voor hun bedrijf. Ons doel ligt volledig in lijn van de filosofie van SQ: de levenskwaliteit van de mensen verhogen en ervoor zorgen dat ze meer welzijn en plezier beleven.

Ik heb dit zelf trouwens ook ervaren. Ik had eerst een bureau van 140 m² in een herenhuis. Toen we lid werden van de coworking, zijn we overgestapt op een kantoor van 17 m². Het team was allesbehalve tevreden, we hadden zelfs geen printers meer of plaats om de plannen te ontrollen. Maar na een maand bij SQ wilde het team niet meer weg en zijn we zelfs overgeschakeld op een flex, met enkel nog een privékantoor om onze maquettes op te bergen.

Wanneer een open ruimte goed is ingericht, is ze veel kwalitatiever dan een kantoor. De ruimte rondom je bedraagt 100, 200 of soms 600 m²! Zelfs al delen we ze met anderen, je voelt je minder opgesloten en je ziet verschillende mensen. SQ biedt een veel rijkere omgeving dan wanneer je in een architectenbureau zou zitten. Ik voel ook de aantrekkingskracht van Silversquare, want ik heb er geen moeite mee om talenten in andere kantoren aan te spreken om lid te worden bij ons.

Hoe zie je de toekomst?
We zullen onszelf blijven heruitvinden en blijven experimenteren. We zullen misschien ruimtes hebben die door gehandicapten zijn gemaakt of met enkel tweedehands materialen ... Alles kan. We gaan het warm water opnieuw blijven heruitvinden!

Interview door Muriel Van Severen member van SQ Louise